अमूर्त

नुक्तस्नात मुक्तकेश स्वप्नचित्र बोलके
चांदणे जळात न्हात्,भोवती झुले धुके.
श्रावणात मेघधार बरसताच गोठली
सप्तरंगी इंद्र्वेल थरथरून वाकली.
छेडताच तार की गितार बोलू लागली
सुरांसमेत रागिणी उभी समोर राहिली.
मूर्त ही रूपे जिची अमूर्त जी सदा असे
लेखणीस फिरवुनी स्वतःच काव्य होतसे.